Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej w naszej parafii

11.06.2020r.

„Zróbcie Mu miejsce, Pan idzie z nieba,
Pod przymiotami ukryty chleb.
Zagrody nasze widzieć przychodzi
I jak się dzieciom Jego powodzi”
(pieśń)

     11.czerwca obchodziliśmy uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, przed Soborem Watykańskim II nazywaną świętem Bożego Ciała. W tym dniu z Chrystusem ukrytym w Najświętszym Sakramencie wychodziliśmy w uroczystych procesja na ulice miast i wiosek. W tym roku przeżywaliśmy tę uroczystość w szczególnym czasie pandemii. Nie wyruszyliśmy więc z Jezusem ukrytym w Najświętszym Sakramencie w procesji na ulice miasta, ale wokół parafialnego kościoła.
     W naszej wspólnocie parafialnej Msze święte, po których odbyła się procesja do czterech ołtarzy zostały odprawiona o godz. 8:00.10:30, 18:00. Uroczystej Eucharystii sprawowanej o godz. 10:30 przewodniczył ks. proboszcz Krzysztof, a współcebransem był ks. wikariusz Marcin, który wygłosił homilię. Ksiądz proboszcz modlił się w intencji parafian prosząc o potrzebne łaski dla żyjących, a dla zmarłych o radość wieczną, natomiast ks. wikariusz modlił się w intencji Michała z okazji 20 lat posługi ministranckiej.
     Rozpoczynając Eucharystię ks. kan. Krzysztof podkreślił, że uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej jest wyznaniem wiary Kościoła w prawdziwą obecność Chrystusa w Eucharystii oraz stanowi zachętę do dzielenia nią z innymi. Zachęcał, aby przeżywanie wiary prowadziło nas do umiłowania Eucharystii, daru który otrzymaliśmy od Jezusa.
     Na początku homilii ks. wikariusz zwrócił uwagę na trzy etapy uświęcania występujące w Kościele: błogosławieństwo, poświęcenie, konsekrację. Zaznaczył, że poświęcić można w zasadzie tylko kościół, bo poświecenie oznacza przeznaczenie do wyłącznego kultu. Zaznaczył, że kościół można desakralizować, czyli przywrócić do porządku zwyczajnego. Proces ten dokonuje się na Zachodzie, gdzie zanika potrzeba sprawowania Eucharystii, wiary. Trzecim etapem uświęcenia, na który zwrócił uwagę kaznodzieja jest konsekracja. Konsekruje się na dwa sposoby: konsekruje się mężczyznę na kapłana, drugi sposób to konsekracja chleba i wina. Raz konsekrowana hostia na zawsze już Ciałem Pańskim. W dalszej części homilii ks. wikariusz zwrócił uwagę na pewne sprawy związane z godnym udziałem w Eucharystii. Zaakcentował, że coraz częściej ludzie nie chcą, by mówiono im o grzechu, konieczności pokuty czy spowiedzi. Zaznaczył, że Kościół od wieków uczy, że Msza święta jest bezkrwawą ofiara Chrystusa. Zwrócił uwagę, że z momentem konsekracji powinna być związana odpowiednia postawa. Zachęcał, by przypomnieć sobie moment swojej Pierwszej Komunii Świętej. Podkreślił, że z czasem powszednieje nam Msza święta, Eucharystia. Zaakcentował, że obecnie dano możliwość różnych sposobów przyjmowania Komunii świętej. Podkreślił, że Jezus jest obecny w Najświętszym Sakramencie i tylko kapłan może brać Ciało Chrystusa w swoje ręce. Kontynuując kaznodzieja zwrócił uwagę na postawę podczas Mszy świętej, zwłaszcza podczas konsekracji. Postawa klęcząca wyraża szacunek Jezusowi. Ostatnią kwestią na którą zwrócił uwagę ks. wikariusz jest przyjmowanie Komunii świętej. Nawiązując do słów Ewangelii zaakcentował znaczenie częstego przyjmowania Ciała Pańskiego. Kończąc zachęcał do przemiany naszego stosunku do Eucharystii. Zaakcentował, że kto z szacunkiem i bojaźnią staje przed Panem ten otrzyma nagrodę w niebie.
     Podczas Eucharystii wiele osób przystąpiło do Stołu Pańskiego.
     Jak wspomniano, podczas tej Mszy świętej Michał świętował 20. rocznice posługi ministranckiej. Nie mogło więc zabraknąć życzeń błogosławieństwa Bożego i wytrwałości w posłudze. Tego życzyli mu młodsi koledzy i ksiądz proboszcz.
     Po Mszy Świętej odbyło się wystawienie Najświętszego Sakramentu. Następnie wraz z Jezusem ukrytym pod postacią Chleba wyruszyliśmy w procesji do czterech ołtarzy.
     Na ołtarzu przy pierwszej stacji widniały słowa „ Eucharystia źródłem życia”. Tu po odczytaniu Ewangelii śpiewem suplikacji prosiliśmy wszechmogącego Boga, o to byśmy zawsze godnie składali Jego majestatowi Najświętszą Ofiarę.
     Przy drugiej stacji mogliśmy przeczytać słowa Jezusa „ Przyjdźcie do Mnie wszyscy”.
     Tu prosiliśmy Pana Boga o zachowanie od braku pokarmu duchowego i cielesnego i wszelkich klęsk.
     Trzeci ołtarz został usytuowany nieopodal kaplicy przedpogrzebowej, a na nim napis: „Eucharystia daje życie”. Te słowa umieszczone właśnie tu nabierały szczególnego znaczenia, bo niejednokrotnie zapewne słyszeliśmy, że Eucharystia jest pokarmem na drodze do życia wiecznego. Tu błagaliśmy Boga, który chce zbawienia wszystkich ludzi, aby Najświętszy Sakrament był dla nas zadatkiem życia wiecznego.
     Na czwartym ołtarzu umieszczone było hasło: „ Ciało Moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew Moja jest prawdziwym napojem”. Po aklamacji Ewangelii prosiliśmy Pana Boga , śpiewając suplikację o uwolnienie nas od grzechów i zjednoczenie wszystkich, którzy przyjmują ten sam Chleb Eucharystyczny.
     Przy czwartym ołtarzu ks. proboszcz udzielił błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem na cztery strony świata. Pan ukryty pod postacią Chleba błogosławi mieszkańcom naszej parafii. Chociaż słowa pieśni mówią: „Zróbcie Mu miejsce Pan idzie z nieba… Zagrody nasze widzieć przychodzi i jak się Jego dzieciom powodzi”. W tym roku procesja nie wyruszyła na ulice miasteczka, ale odbywała się wokół kościoła wierzymy, że Jezus zna nasze troski, lęki, niepokoje i w swej wielkiej miłości i dobroci udzieli nam tego wszystkiego czego nam potrzeba, a co jest zgodne z Jego wolą.
     Co roku ołtarze były przygotowywane przez poszczególne rejony naszej parafii, w tym roku ze względu na epidemię o ich przygotowanie zatroszczył się ksiądz proboszcz. Kwiaty, którymi udekorowane zostały ołtarze zostały wykonane przez uczniów szkoły podstawowe. Warto dodać, że mimo iż procesja w tym roku nie przechodziła uliczkami miasta, ale ograniczona została do terenu wokół kościoła w wielu oknach pojawiły się w dekoracje.
     Udział w procesji był naszym dziękczynieniem za ustanowienie Najświętszego Sakramentu i za nieustanną obecnością Chrystusa wśród nas, ale także świadectwem wiary.
     Przez kolejne osiem dni, do czwartku włącznie, odbywać się będą procesje wokoło kościoła. Należymy już, niestety, do nielicznych parafii w Polsce, gdzie procesje odbywają się zarówno rano, jak i wieczorem. To piękne świadectwo naszej wiary, czci i trwanie przy Chrystusie w hostii utajonym, a także wierności tradycjom przodków, którzy przekazali nam dar wiary. Zadziwiająca jest siła wiary i tradycji w naszej wspólnocie…