Stanęliśmy pod Krzyżem

14.09.2025r.

„Każde spojrzenie na krzyż
Niech niepokojem zagości,
Bo wszystko w życiu to nic
Wobec tak wielkiej miłości”(z pieśni)

     14. września w Kościele obchodzone było święto Podwyższenia Krzyża. W tym roku przypadło ono w niedzielę. W homiliach, ks. Proboszcz podjął trzy zasadnicze kwestie. Pierwszą z nich była miłość. Ksiądz kanonik Krzysztof podkreślił, że krzyż Chrystusa jest wielkim wyznaniem miłości do ludzi. Zaznaczył, że jeśli chcemy być wywyższeni ponad niebiosa powinniśmy uczyć się miłości. Zaakcentował, że miłość nie daje najczęściej sławy ani pieniędzy, ale daje wielkość, bo czyni nas uczestnikami Bożego życia. Następnie ks. kanonik nawiązał do stuły, na której widnieje postać bł. ks. Jerzego Popiełuszko, przypomniał, że zachęcał on, by na Msze św. sprawowane w intencji ojczyzny przynosić krzyże. Na tych Mszach św. – jak podkreślił ks. proboszcz - śpiewana była pieśń „ Nie zdejmę krzyża…”, a dziś wiele osób odrzuca, wyśmiewa krzyż. Kaznodzieja podkreślał, że krzyż dla wielu jest wyrzutem sumienia, bo przypomina o miłości. Następnie ks. proboszcz nawiązał do postaci naszego niebieskiego Patrona – św. Rocha, który urodził się ze znamieniem w kształcie krzyża na piersiach. Podkreślił, że to znamię towarzyszyło mu przez całe życie, ale także doświadczenie choroby, trudności, cierpienia, niesprawiedliwości. Kaznodzieja podkreślił, że każdy człowiek dźwiga w życiu krzyż. Ważne jest jak dźwigamy swój krzyż, czy czynimy to po to by osiągnąć niebo, czy jest on dla nas tylko ciężarem. Ksiądz proboszcz zachęcał do przyjęcia krzyża, a w chwilach trudnych do szukania pomocy jego dźwiganiu u św. Rocha.
     Powoli staje się tradycją, że w święto podwyższenia krzyża przeżywamy spotkania modlitewne przy krzyżach w naszej parafii. Pierwsze spotkanie odbyło się po mszy św. sprawowanej o godz. 8:00. Przewodniczył mu, podobnie jak trzem pozostałym, ks. kan. Krzysztof Ordziniak. Zatrzymaliśmy się przy krzyżu misyjnym. Tu ks. Kan. Krzysztof podkreślił, że stajemy pod krzyżem, który jest znakiem naszej wiary, który stawiamy na grobach naszych zmarłych. Zaznaczył, że na krzyżu misyjnym zapisane są najważniejsze wydarzenia z życia naszej parafii. Zwrócił uwagę na znajdujący się na nim napis: „Trwaj w łasce” . Oddaliśmy pokłon krzyżowi, następnie odmawialiśmy litanię do Krzyża Świętego.
     O godz. 12:00 stanęliśmy pod krzyżem na ulicy Wrocławskiej. Tutaj ks. Kan. Krzysztof podzielił się informacjami o profanacji krzyża w Mieścisku i Legnicy. Zachęcał, byśmy modlitwą objęli tych, którzy dopuszczają się profanacji. Prosił, byśmy pamiętali o tych, którzy nauczyli nas miłości do krzyża. Tu popłynęły ku niebu wezwania litanii o Krzyżu Świętym, a następnie Anioł Pański. Podczas tego spotkania modlitewnego dość mocno padał deszcz, ale byliśmy i trwaliśmy na modlitwie.
     Trzecie spotkanie odbyło się przy krzyżu u zbiegu ulic Grabowskiej i Rolnej o godz.15:00. Tu odmówiona została koronka do miłosierdzia Bożego. Polecaliśmy w niej Bożemu miłosierdzi zmarłych. Dziękowaliśmy Panu Bogu, za tych którzy postawili krzyże zatroszczyli się o to, by stanęły one na terenie naszej parafii. Tu ponownie odmówiona została litania do Krzyża Świętego. Ku niebu popłynęły słowa pieśni „Zbawienia przyszło przez krzyż”.
     Ostatnie, w święto Podwyższenia Krzyża, spotkanie modlitewne odbyło się po Mszy świętej sprawowanej o godz. 16:00. Tym razem stanęliśmy pod zabytkowym krzyżem wykonanym przez Pawła Brylińskiego koło naszej mikstackiej fary. Tu również pokłoniliśmy się krzyżowi, a ks. Kan. Krzysztof poprowadził modlitwę litanią o Krzyżu Świętym.
     Trwaliśmy na modlitwie przy krzyżach ustawionych przez naszych przodków. Było to świadectwo naszego trwania w wierze, trwania przy krzyżu. Naszym spotkaniom pod mikstackimi krzyżami towarzyszył warkot przejeżdżających samochodów, czasami zdziwionych spojrzeń. Być może skłoniły niektórych do postawienia sobie pytania, dlaczego ci ludzie modlą się przy krzyżach? Potrzebuje takiego świadectwa współczesny świat i współczesny człowiek. Był to dla nas czas modlitwy, ale i refleksji i zadumy nad naszym stosunkiem do krzyża, tym w przestrzeni publicznej, ale i w naszym osobistym życiu.
     Stawaliśmy pod krzyżami w różnych miejscach naszej parafii, bo wiemy, że „ Kto krzyż odgadnie, ten nie upadnie. W boleści sercu zadanej”.


Zdjęcia