Z zakonu Kanoników Regularnych Laterańskich. Pisarz, poeta, historyk – entuzjasta Konstytucji 3 Maja, której tekst dla upowszechnienia własnoręcznie przepisał. Przed przybyciem do Mikstatu zasłużył się jako kustosz klasztoru w Kaliszu, ratując przed planowanym w 1796 r. przez Prusaków zburzeniem kościół św. Mikołaja. Obejmując w 1808 r. parafię w Mikstacie był ostatnim proboszczem, którego prezenty dokonała kapituła zakonna. W latach 1809 – 1811 wybudował nowe budynki probostwa i szkoły. Szczególnie upodobał sobie kościół św. Rocha. Po wybudowaniu wieży dzwonniczej ufundował 3 istniejące do dziś dzwony, odlane we Wrocławiu przez Beniamina Kriegera w 1814 i 1816 r. Podjął historyczną decyzję o przeniesieniu cmentarza parafialnego na wzgórze w otoczeniu kościoła św. Rocha. Spisał też w latach 1814 – 1821 pierwszą Kronikę Miasta, korzystając z wielu dokumentów historycznych, które w późniejszym czasie uległy zniszczeniu. Zmarł 16 sierpnia 1822 r. w dniu odpustu św. Rocha (AAP, DA XXIII 5 s. 45) i pochowany został w ukochanym przez siebie kościele św. Rocha.
     Na przełomie XVIII/XIX w. doszło do upadku Konwentu Kanoników Regularnych Laterańskich w Kaliszu. U podłoża tego upadku leżały niewątpliwie zmiany polityczne na ziemiach polskich związane z drugim rozbiorem w 1793 r. Rząd pruski skonfiskował majątek Konwentu i planował rozbiórkę Kolegiaty zakonnej w celu utworzenia w tym miejscu skweru oraz przeniesienie zakonników do klasztoru w Trzemesznie. W tym czasie Konwent składał się z 5 zakonników: osiemdziesięcioletniego ks. Wawrzyńca Starowicza i ks. Franciszka Karkoczyńskiego, zamieszkujących w gmachu Konwentu w Kaliszu i duszpasterzujących w parafiach ks. Bazylego Okalińskiego w Kotłowie, ks. Łukasza Marszałkowskiego w Mikstacie i ks. Franciszka Sztyera w Kucharach. Od śmierci w 1804 r. ostatniego Opata ks. Wojciecha Kurzawskiego nie wybrano już nawet przełożonego Zakonu. W związku z takim stanem Arcybiskup Gnieźnieński Ignacy Raczyński, dekretem z dnia 17 maja 1810 r. wydanym w Ciążeniu, rozwiązał kaliski Konwent Kanoników Regularnych Laterańskich (J. Raciborski, Kościół św. Mikołaja i dawny klasztor kanoników regularnych laterańskich, w: Kronika dyecezji kujawsko – kaliskiej, Nr 4 z 1924 r., s. 50 – 60). Jednak dwaj zakonnicy z innych Konwentów, nawet po ich sekularyzacji, podlegając jurysdykcji Arcybiskupa Poznańskiego objęli w zarząd parafię mikstacką.