Dzień Babci i Dzień Dziadka

21-22.01.2013r.

     21 stycznia obchodzimy Dzień Babcia, a 22 Dzień Dziadka. Trudno wyliczyć dobro, którego dzięki Ich obecności w naszym życiu doświadczyliśmy. Niech więc te dni staną się okazja do wdzięczności, wyrażonej w naszej modlitwie, w uśmiechu, dobrym słowie. Niech staną się okazją do złożenia z serca płynących życzeń obfitych łask Bożych, zdrowia sił i uśmiechu na każdy dzień, a także wypowiedzenia jednych z najpiękniejszych słów na świecie KOCHAMY I DZIĘKUJEMY! Niech staną się okazją do dziękczynienia Bogu za nasze Babcie i Dziadków !
     A jeśli Pan powołał Ich już do siebie nie zapomnijmy o modlitwie za nich i prośbie, by Bóg nagrodził wszelkie wyświadczone nam dobro i poświecenie radością życia wiecznego! Niech nasza modlitwa, zapalona lampka będzie dowodem naszej pamięci i wdzięczności.
     A mamy za co naszym Babciom i Dziadkom dziękować. Na potrzebę wdzięczności i miłości do osób starszych wielokrotnie zwracał uwagę Bł. Jan Paweł II. Może więc warto w tych dniach zatrzymać się na chwilę refleksji Jego myślami dotyczącymi osób starszych.
     W czasie długiego pontyfikatu Bł. Jana Pawła i Jego licznych pielgrzymek, trudno znaleźć taką, w czasie której nie byłoby spotkania z ludźmi starszymi, chorymi. Napisał także niezwykły, pełen miłości, zatroskania list „List do ludzi w podeszłym wieku”. Bł. Jan Paweł głosił w swoim nauczaniu, ale i pokazywał przykładem swego życia, „że każdy wiek ma swoje zalety i zadania.” (LLPW 6). Ma ją młodość ze swoją radością, entuzjazmem, z poszukiwaniami swojego miejsca w życiu, z pytaniami o to jak żyć, aby uczynić swoje życie wartościowe, godne. Ale i starość, która czasami wymaga wsparcia, pomocy, opieki, życzliwości ,oferująca swoje doświadczenia, mądrość życiową, wolny czas ma także swoją wartość. O wartości młodości i starości Jan Paweł II napisał: : „Jeżeli zatem dzieciństwo i młodość są czasem, w którym człowiek stopniowo uczy się swojego człowieczeństwa, rozpoznaje swoje możliwości, poniekąd tworzy projekt życia, który będzie realizował w wieku dojrzałym, to i starość nie jest pozbawiona szczególnej wartości ponieważ (...) łagodząc namiętności, pomnaża mądrość i służy dojrzałymi radami. W pewnym sensie jest to czas szczególnie nacechowany mądrością, którą zwykle przynoszą ze sobą lata doświadczeń, jako że „czas jest znakomitym nauczycielem.” (LLPW 5). Już na początku swojego pontyfikatu podczas spotkania z ludźmi starymi w Monachium w 1980 roku Jan Paweł II powiedział: „Starość jest koroną okresów życia. Przynosi ona żniwo, żniwo z tego, czego się nauczyło i co się przeżyło, żniwo z tego czego się dokonało i co się osiągnęło, żniwo z tego co się wycierpiało i przetrwało. Jak w zakończeniu wielkiej symfonii, wielkie tematy życia łączą się w potężny akord” ¹. W okresie starości człowiek zaczyna nabierać dystansu do wielu spraw życiowych. Dokonuje bilansu sukcesów i porażek. W mniej emocjonalny sposób odbiera różne sytuacje życiowe.
     Czas jest znakomitym nauczycielem, pozwala zdobyć cenne doświadczenia, z których niejednokrotnie korzystają dzieci i wnuki. Za tę cenna lekcję mądrości życiowej podziękujmy naszym dziadkom.
     Dziadkowie mają do zaoferowania swoim bliskim to, co najwartościowsze, swój wolny czas, wartości kultury, doświadczenie, mądrość. Bł. Jan Paweł II napisał; „ Jeśli prawdą jest, że człowiek żyje dziedzictwem tych, którzy go poprzedzili, a jego przyszłość w decydującej mierze zależy od tego w jaki sposób zostały mu przekazane wartości kultury narodu, do którego należy, to mądrość i doświadczenie osób starszych mogą być dla niego oświeceniem na drodze, ku coraz pełniejszej formie cywilizacji.”² A któż nie jak osoby starsze, jak nie babcie i dziadkowie stoją na straży tradycji, przekazują i uczą szacunku do tradycji, zwyczajów, obrzędów. Trzeba jednak stwierdzić, że nie zawsze to posłannictwo, zadanie ludzi starszych spotyka się z właściwym przyjęciem. Młodzi nie powinni jednak zapominać o swoich korzeniach, o tradycjach, zwyczajach, pamiątkach i opowieściach przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Człowiek, który żyje tylko dniem dzisiejszym zubaża swoją osobowość. W Liście Jana Pawła II do ludzi w podeszłym wieku możemy przeczytać: „Ludzie starsi pomagają nam mądrzej patrzeć na ziemskie wydarzenia, ponieważ dzięki życiowym doświadczeniom zyskali wiedzę i dojrzałość. Są strażnikami pamięci zbiorowej, a więc mają szczególny tytuł, aby być wyrazicielami wspólnych ideałów i wartości, które są podstawą i regułą życia społecznego. Wykluczyć ich ze społeczeństwa znaczy w imię nowoczesności pozbawionej pamięci, odrzucić przeszłość, w której zakorzeniona jest teraźniejszość. Ludzie starsi dzięki swej dojrzałości i doświadczeniu mogą udzielać młodym rad i cennych pouczeń.” (LLPW 10). Babcie i dziadkowie są chodzącymi świadkami minionych lat, są skarbnicą wiedzy. Tylko czy młodzi ludzie chcą słuchać, tego co maja im do przekazania starsi. Ilu błędów i rozczarowań życiowych można by uniknąć, gdyby młodzi chcieli czasami skorzystać z doświadczeń ludzi starszych.
     Co jeszcze człowiek starszy może ofiarować swojej rodzinie? „ Czas wolny, jakim ludzie starsi dysponują w tej fazie życia w większej ilości, daje im możliwość refleksji nad zasadniczymi kwestiami, które wcześniej były być może pomijane z uwagi na sprawy bardziej naglące, bądź uważane za pierwszorzędne.” (LLPW 3). Przytoczone słowa wskazują, na możliwość pogłębionej refleksji ludzi starszych nad swoim życiem. Refleksja taka pozwala na nabranie dystansu do przeżyć z przeszłości. Ludzie starsi lubią wracać wspomnieniami, zwłaszcza do chwil ważnych dla nich dla ich rodzin. Ten czas ludzie starsi poświęcają jakże często pomagając swoim dzieciom, opiekując się wnukami. To właśnie babcie i dziadkowie są w naszych rodzinach osobami, które wprowadzają dzieci w świat wiary. Ile babć, dziadków nauczyło wnuki pierwszych modlitw, znaku krzyża, opowiadało o życiu Jezusa. Rodzicom brakuje czasu, a czasem po prostu nie potrafią rozmawiać z dziećmi o Bogu. Bł. Jan Paweł doceniał wkład ludzi starszych w wychowanie religijne wnuków. Pisał: „W jak wielu rodzinach wnuki poznają podstawy wiary dzięki swoim dziadkom” .Dalej podkreślał: „Wiele osób znajduje zrozumienie i wsparcie u ludzi starszych, samotnych, chorych, ale umiejących dodać otuchy przez życzliwa radę, milczącą modlitwę, świadectwo cierpienia znoszonego z wytrwałą ufnością”(LLPW 13). Osoby starsze ze względu na czas, którym dysponują, doświadczenie, mądrość życiową mogą stanowić dla młodych skarbnicę wiedzy, źródło dla poszukiwania odpowiedzi, co tak naprawdę jest ważne w życiu. Bł. Jan Paweł II w czasie spotkanie 4 pokoleń powiedział: „Rodzice i dziadkowie tutaj obecni: macie za zadanie wpoić młodym pokoleniom głęboką wiarę , chrześcijańskie praktyki i zdrowe zasady moralne”³ . Papież doskonale zdawał sobie sprawę, że współczesny świat może stanowić poważne zagrożenie dla wartości humanistycznych , dla wiary młodego pokolenia. Jeśli wiara ta ma być praktykowana przez młodych musi być przez kogoś przekazana i to nie tylko za pomocą słowa, ale także autentycznej postawy życiowej. Pokazanie młodemu człowiekowi, że życie w wierze, zgodne z przykazaniami jest możliwe i może być piękne. Bł. Jan Paweł zdawał sobie sprawę z faktu, że przekaz wiary, wartości religijnych i kulturowych nie jest sprawa prostą w czasach współczesnych. Papież zachęcał rodziców i dziadków:„podejmujcie wysiłek przekazywanie przyszłym pokoleniom cennego dziedzictwa wartości humanistycznych i chrześcijańskich, które nadały sens waszemu życiu. Wy mężczyźni i kobiety, którzy z biegiem lat zgromadziliście cenny skarb mądrości życiowej, winniście zadbać o zapewnienie nowym pokoleniom solidnej formacji chrześcijańskiej wraz z formacja intelektualna i kulturowa, ażeby gwałtowny postęp nie zamknął przed nimi wymiaru transcendencji” ⁴ .Doświadczenie zdobyte przez ludzi będzie miało sens i wartość dla rodziny i społeczeństwa tylko wtedy, gdy będzie właściwie wykorzystane. Ludzie starsi chcą najczęściej dzielić się swoją mądrością życiową, obdarzać wnuki miłością, której nie zawsze doświadczają od swoich rodziców. Bł. Jan Paweł napisał: „życie osób starszych ułatwia nam zdanie sobie sprawy z hierarchii wartości ludzkich; ukazuje ciągłość pokoleń i wspaniale przedstawia wzajemną zależność Ludu Bożego. Osoby starsze ponadto maja charyzmat, przekraczania barier między pokoleniami, zanim one zaistnieją. Ileż dzieci znalazło zrozumienie i miłość w oczach, słowach i pieszczotach ludzi starszych” (FC 27).
     Za tę miłość, dobro, zrozumienia, za przekazaną wiarę, pierwsze modlitwy, za mądrość życiową, za cenne wskazówki, za przekazaną tradycję, za to, że przykładem swego życia pokazują nam co jest w życiu najważniejsze DZIĘKUJEMY NASZYM BABCIOM i DZIADKOM słowami modlitwy Benedykta XVI .

Benedykt XVI Modlitwa za dziadków
Przesłana na VI Światowe Spotkanie Rodzin w Meksyku, 15-17.01.2009

Panie Jezu,
narodziłeś się z Dziewicy Maryi,
córki świętych Anny i Joachima.
Patrz z miłością na dziadków na całym świecie.
Ochraniaj ich! Oni są bogactwem
dla rodzin, dla Kościoła i dla całego społeczeństwa.
Wspieraj ich! Kiedy przybywa im lat,
niech wciąż będą dla swojej rodziny
mocnymi filarami wiary ewangelicznej,
stróżami szlachetnych wartości rodziny,
żywymi skarbcami trwałych tradycji religijnych.
Spraw, by jako nauczyciele mądrości i odwagi
przekazywali przyszłym pokoleniom
owoce swoich dojrzałych doświadczeń ludzkich i duchowych.
Panie Jezu,
pomagaj rodzinom i społeczeństwu
doceniać obecność i rolę dziadków.
Spraw, by nigdy nie byli zaniedbywani ani wykluczani,
ale zawsze znajdowali szacunek i miłość.
Pomagaj im żyć pogodnie i czuć się akceptowani
przez wszystkie lata życia, jakimi ich obdarzasz.
Maryjo, Matko wszystkich żyjących,
nieustannie otaczaj opieką dziadków,
bądź z nimi podczas ziemskiej pielgrzymki,
i niech za sprawą Twoich modlitw wszystkie rodziny
spotkają się kiedyś w niebieskiej ojczyźnie,
gdzie Ty czekasz na wszystkich ludzi,
by ich przygarnąć w wielkim uścisku życia bez końca.
Amen!

Podano za :
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/benedykt_xvi/modlitwy/
zadziadkow_15012009.html

Warto przeczytać:

http://www.ampolska.co/Artykuly/Pozostale/art-348-Babcia-Ania-i-dziadek-Joachim.htm
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/Z/ZR/pk200903-dziadkowie.html
http://www.niedziela.pl/artykul_w_niedzieli.php?doc=nd200803&nr=48
http://www.laudate.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=4358&Itemid=53
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/M/MO/rozne_dz1.html
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/jan_pawel_ii/listy/do_starszych_01101999.html

¹ Jan Paweł II, W doświadczeniach starości łączcie się z Chrystusem na krzyżu, Spotkanie z ludźmi starymi w katedrze w Monachium,19 listopada 1980, w :Jan Paweł II, Nauczanie papieskie, T.III, cz. II, Poznań-Warszawa 1986,s. 700
² Jan Paweł II, Bo tu jest twoje życie i długie trwanie twego pobytu na ziemi. Orędzie Ojca Świętego na Wielki Post 2005 r, L’Osservatorre Romano” (wydanie polskie) 2005 nr 3, s.6
³ Jan Paweł II, Nie dajcie się zwyciężyć złu , ale zło dobrem zwyciężajcie. Spotkanie czterech pokoleń na stadionie Azteków, 25 stycznia, „ L’Osservatore Romano” 1999 nr 4, s. 27
⁴ Tamże,s.29