Święto Ofiarowania Pańskiego

02.02.2013r.

     „Gdy zaś nadszedł dzień poddania ich, zgodnie z Prawem Mojżeszowym, oczyszczeniu, zanieśli Go do Jerozolimy, aby był ofiarowany Panu, według tego, co jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu.” (Łk 2, 22-23)

     2 lutego czterdzieści dni po uroczystości Bożego Narodzenia obchodzimy Święto Ofiarowania Pańskiego, w polskiej tradycji nazywane także świętem Matki Bożej Gromnicznej. Święto to upamiętnia ofiarowanie małego Jezusa w Świątyni Jerozolimskiej. Tam zgodnie z tradycją udali się Maryja i Józef, aby przedstawić Jezusa Panu. Jezus po raz pierwszy przekracza próg świątyni, domu swego Ojca. Złożyli także zgodnie ze zwyczajem dar dziękczynny parę synogarlic. Niezwykle bogata w treści jest przeznaczona na ten dzień Ewangelia. Przepełniona radością, spełnieniem się obietnicy, spotkaniem Symeona z oczekiwanym Zbawicielem, ale także zapowiedzią cierpienia. Symeon doświadcza spotkania z Jezusem i rozpoznaje w tym maleńkim Dziecku, Zbawiciela. Wypowiada znamienne słowa: „"Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela"(Łk 2,29- 31). Rozpoznać Jezusa, ujrzeć Tego, na którego czekało się całe życie, czego jeszcze można więcej chcieć- odejścia w pokoju. Czy spotkaliśmy już w swoim życiu Jezusa, czy otworzyliśmy dla Niego drzwi naszych serc, także w chwilach cierpienia i trudnych doświadczeń. Mimo radości ofiarowania w dzisiejszej Ewangelii odnajdujemy także zapowiedź cierpień Jezusa i Jego Matki. Zanim jednak nadejdzie ten czas Jezus rósł w mądrości i był otoczony łaską Bożą.
     W czasie chrztu każdy z nas stał się dzieckiem Bożym. Czy troszczymy się o to by codziennie być bliżej Boga? Czy wzrastamy w mądrości, dbamy o nasz rozwój duchowy? Czy wiemy dokąd zmierzamy?
     W tradycji polskiej Święto Ofiarowania Pańskiego nazywane jest Świętem Matki Bożej Gromnicznej. W tym dniu święcimy w kościołach świece, które zapala się i stawia w oknach domów w czasie grożących nam niebezpieczeństw, zwłaszcza burz. Tak o świecy gromnicznej i jej znaczeniu pisze Józef Szczypka: „oto ma być towarzyszką na ostatni moment żywota, oto powinna zmagać się z pożogą , wichurą, gromem, od którego wzięła nieprzypadkowo swoją nazwę”¹ . Świeca gromniczna jest także znakiem naszego zawierzenia Bożej Opatrzności. Ma ona także rozpraszać mroki ciemności i przeprowadzić nas do radości życia wiecznego, gdyż podaje się ją do rąk osobie konającej. Kultywujmy z wiarą tradycje naszych przodków.
     Matko Boże Gromniczna, strzeż każdy dom w naszym kraju!
     Bądź przy nas w radościach i troskach i chwili konania!

Warto przeczytać:

http://www.katolik.pl/matka-boza-gromniczna-,2672,416,cz.html
http://liturgia.wiara.pl/doc/418966.Ofiarowanie-Panskie/9
http://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/02-02.php3
http://www.niedziela.pl/artykul_w_niedzieli.php?doc=ed200405&nr=48
http://www.jchrzcicielaosse.pl/gromniczna2010/mbgromnicznej.htm
http://liturgia.wiara.pl/doc/723286.Swieto-Ofiarowania-Panskiego
http://www.ministranci.archidiecezja.katowice.pl/?s=rok/ofiarowanie.php
http://www.niedziela.pl/artykul_w_niedzieli.php?doc=ed200205&nr=21
http://www.deon.pl/religia/kosciol-i-swiat/z-zycia-kosciola/art,4535,2-lutego-ofiarowanie-panskie-mb-gromnicznej.html
http://www.deon.pl/religia/duchowosc-i-wiara/pismo-swiete-rozwazania/art,97,stworzeni-by-przyjac-swiatlo-ofiarowanie.html

¹ J. Szczypka, Kalendarz polski, Warszawa 1984, s. 31